Ο ΓΤΟ αντιπροσωπεύει τον Γενετικά Τροποποιημένο Οργανισμό στα Αγγλικά και αντιπροσωπεύει τον Γενετικά Τροποποιημένο Οργανισμό (ΓΤΟ).
Οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί που τέθηκαν στη ζωή μας για πρώτη φορά στο 1990, με λίγα λόγια, οι ΓΤΟ ήταν καλαμπόκι, σόγια και κράμβη. Με την πάροδο του χρόνου, οι τύποι και οι ποσότητες γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών άρχισαν να αυξάνονται. Ο ΓΤΟ αποτέλεσε πάντοτε αντικείμενο συζήτησης.
Στην παραδοσιακή καλλιέργεια, η διασταύρωση μεταξύ των ειδών έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για την απόκτηση νέων φυτικών ειδών με ανώτερες ιδιότητες. Ωστόσο, στις μέρες μας, οι γενετικές ιδιότητες των φυτών παίζονται σε εργαστηριακά περιβάλλοντα και εκτελείται μεταφορά γονιδίων από φυτά σε διαφορετικά φυτά. Σκοπός αυτών των μελετών είναι να δώσουν διαφορετικά χαρακτηριστικά στο φυτό χωρίς να επηρεάσουν την κανονική ανάπτυξη του φυτού.
Οι πρώτες γενετικές αλλαγές έγιναν σε ένα είδος τομάτας. Σε αυτή τη μελέτη, η ανάπτυξη ενός ενζύμου που προκάλεσε την μαλάκυνση των καρπών σταμάτησε. Με αυτόν τον τρόπο, αυτές οι ντομάτες δεν συλλέγονται πριν από την ωρίμανση για να παρατείνουν τη διάρκεια ζωής τους, αλλά αναμένεται να ωριμάσουν πλήρως στο πεδίο για να αναπτυχθεί το άρωμά τους.
Σήμερα, τα φυτά είναι γενετικά τροποποιημένα για να δώσουν αντίσταση στα ζιζανιοκτόνα και αντοχή σε ορισμένα παράσιτα ή, για παράδειγμα, να αυξήσουν την ποσότητα βιταμίνης Α στο φυτό. Άλλα γενετικά τροποποιημένα φυτικά είδη περιλαμβάνουν σόγια, καλαμπόκι, βαμβάκι, ρύζι, παπάγια, πατάτα, ζαχαρότευτλα και λιναρόσπορο.
Υπάρχουν ορισμένες διαφορές στους κανονισμούς των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αμερικής. Ωστόσο, έχουν ένα κοινό πράγμα: επιτρέπεται να χρησιμοποιούν μόνο εγκεκριμένους ΓΤΟ. Εάν το περιεχόμενο ΓΤΟ στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπερβαίνει το 0,9 τοις εκατό, είναι υποχρεωτική η επισήμανση αυτών των τροφίμων. Στην Αμερική, αυτή η επισήμανση δεν είναι υποχρεωτική.
Υπάρχουν δύο βασικές μέθοδοι στην ανάλυση των ΓΤΟ:
Αναζήτηση για ΓΤΟ-ειδική πρωτεΐνη με τεχνική ELISA
Τεχνικές μοριακής βιολογίας
Μόνο ένας τύπος πρωτεΐνης ανιχνεύεται στην τεχνική ELISA και απαιτούνται πολλές αναλύσεις για αποτελεσματικό έλεγχο. Οι τεχνικές μοριακής βιολογίας, από την άλλη πλευρά, έχουν μια ευρύτερη περιοχή διαλογής και χρησιμοποιούνται ευρύτερα.
