Οι ζωοτροφές ζωικής ή φυτικής προέλευσης, οι οποίες περιέχουν οργανικές και ανόργανες θρεπτικές ουσίες και δεν είναι επιβλαβείς για την υγεία τους και είναι κατάλληλες για τη διατροφή των ζώων, εφόσον χορηγούνται σε επαρκείς ποσότητες, καλούνται ζωοτροφές.
Θεωρητικά, παρέχεται με σκοπό τη διατήρηση των ζωτικών δραστηριοτήτων των ζώων χωρίς ανησυχίες όσον αφορά την απόδοση, καθώς και για την αύξηση της αναμενόμενης απόδοσης ζώων. Αυτοί οι δύο στόχοι λαμβάνονται υπόψη κατά τον καθορισμό των απαιτήσεων θρεπτικών ουσιών των ζώων.
Οι ζωοτροφές μπορούν να ταξινομηθούν με πολλούς τρόπους. Για εμπορικούς σκοπούς, η ταξινόμηση γίνεται ως εξής:
Ζωοτροφές σιτηρών: σπόροι σιταριού και οσπρίων και ελαιούχοι σπόροι
Υπολείμματα της βιομηχανίας: υπολείμματα παραγωγικών δραστηριοτήτων όπως άλεση, ζάχαρη, λίπος και άμυλο
Ζωοτροφές: γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα, κρέας, οστά, αίμα, ψάρια και αλεύρια κοτόπουλου και ζωικά λίπη
Πρόσθετα ζωοτροφών
Το σταθερό βάρος μιας συγκεκριμένης ποσότητας πρώτης ύλης, που μετριέται με ξήρανση σε ξήρανση στο 105, ονομάζεται βάρος ξηράς ουσίας. Ως ζωοτροφή νοείται η χαμηλής πυκνότητας, εύπεπτη και ξηρή ύλη που περιέχει ακατέργαστη κυτταρίνη στο 18. Άχυρο, μηδική και βότανα στα τσάγια. Οι συμπυκνωμένες ζωοτροφές είναι υψηλής πυκνότητας θρεπτικών συστατικών, ελάχιστα εύπεπτες και ξηρές κυτταρίνες που περιέχουν λιγότερο από 18. Το αλεύρι καλαμποκιού και σόγιας έχει αυτό το χαρακτηριστικό.
Η τροφή δεν πρέπει να περιέχει ξένες ουσίες όπως ζιζάνια, σκόνη, χώμα, βακτήρια και μύκητες και μυκοτοξίνες που μπορούν εύκολα να αναπαραχθούν. Επιπλέον, τα πρόσθετα που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη υψηλότερων αποδόσεων από ζώα πρέπει να είναι για τα όρια που ορίζονται από τους νομικούς κανονισμούς και τα πρότυπα. Από την άποψη αυτή, η ανάλυση των ζωοτροφών έχει μεγάλη σημασία.
