Ένας γερανός πύργου είναι μια χαλύβδινη μηχανή κατασκευής η οποία γενικά μεταφέρει βαριά φορτία οριζόντια και κατακόρυφα σε σταθερό ή κινούμενο φορέα σε εργοτάξια. Ονομάζεται πύργος επειδή έχει ένα πανύψηλο σώμα.
Έξω από το τμήμα του σώματος υπάρχει βραχίονας που φέρει το βάρος και ονομάζεται βραχίονας. Υπάρχουν ισορροπία πέτρες στο πίσω άκρο του βραχίονα για τη σταθεροποίηση αυτού του βραχίονα. Υπάρχουν πολλοί τύποι γερανογεφυρών. Μπορούν να σταθούν μόνα τους και καθώς ανεβαίνουν, ανεβαίνουν μαζί τους.
Οι γερανοί πύργου είναι γερανοί με υψηλό κίνδυνο απόρριψης. Επομένως, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε κακές καιρικές συνθήκες, ειδικά σε καιρό με αέρα. Επιπλέον, αυτοί οι γερανοί πρέπει να ανυψώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο φορτίο. Συγκεκριμένα, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το βάρος που πρέπει να δοθεί στο απώτατο τμήμα του οριζόντιου και να φορτωθεί αναλόγως το φορτίο. Πρέπει να εκτελούνται εργασίες συντήρησης και περιοδικές επιθεωρήσεις αυτών των γερανών, που λειτουργούν συνεχώς στον κατασκευαστικό τομέα.
Είναι στερεωμένα στη δομή με αγκύρια σύνδεσης τα οποία ρίχνονται σε διάφορα διαστήματα. Όταν οι γερανοί πύργου πρέπει να ανυψωθούν, ο γερανός του τμήματος σύνδεσης που βρίσκεται στα μεσαία μέρη ανυψώνει και σηκώνει το γερανό από τη μέση. Το εξάρτημα σύνδεσης παραλαμβάνεται, συναρμολογείται και συνδέεται. Οι πύργοι γερανοί διαχειρίζονται πύργο γερανός. Δουλεύουν στην καμπίνα στη διασταύρωση του σώματος και στο βραχίονα.
Η χωρητικότητα των γερανογερανών ποικίλλει ανάλογα με τη θέση του φορτίου στο βραχίονα. Για λόγους ασφαλείας, οι γερανοί πύργων δεν θα πρέπει να λειτουργούν στον αέρα που φυσάει σε 50 χλμ ανά ώρα. Ο έλεγχος του γερανού του πύργου θα πρέπει να τηρείται περιοδικά από μηχανολόγους μηχανικούς.
Το διάστημα ελέγχου περιοδικού ελέγχου γερανού (περιοδικός) και οι περιοδικοί έλεγχοι του εξοπλισμού εργασίας των οποίων τα κριτήρια δεν καθορίζονται από τα πρότυπα γίνονται εντός της περιοχής και των κριτηρίων που ορίζει ο κατασκευαστής, εάν υπάρχουν. Εάν αυτά τα ζητήματα δεν προσδιορίζονται από τον κατασκευαστή, ο περιοδικός έλεγχος του εξοπλισμού εργασίας, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως οι περιβαλλοντικές συνθήκες στο χώρο εργασίας, η συχνότητα χρήσης και η διάρκεια χρήσης, γίνονται σε διαστήματα που καθορίζονται σύμφωνα με τα αποτελέσματα της αξιολόγησης κινδύνου. Το καθορισμένο χρονικό διάστημα ελέγχου δεν πρέπει να υπερβαίνει το ένα έτος, εκτός από τις εξαιρέσεις που ορίζονται στον κανονισμό.
